سیانوز چیست؟
بسیاری از شرایط می تواند باعث شود پوست شما دارای رنگ مایل به آبی باشد. به عنوان مثال ، کبودی ها و واریس ها می توانند به رنگ آبی به نظر برسند. گردش خون ضعیف یا میزان نامناسب اکسیژن در جریان خون شما همچنین می تواند باعث شود تا پوست شما کبود شود. این تغییر رنگ پوست به عنوان سیانوز نیز شناخته می شود.
سیانوز می تواند روی شما تأثیر بگذارد:
انگشتان دست ، انگشتان پا و ناخن ها
گوش گوش
غشاهای مخاطی
لب
پوست
این رنگ آمیزی مایل به قرمز بیشتر در نوزادان متداول است زیرا پوست آنها یاد می گیرد تا با محیط تنظیم شود. همچنین روی پوستهای با رنگ روشن قابل توجه تر است. سیانوز همچنین می تواند نشان دهد که در مناطقی از بدن مشکلی وجود ندارد ، مانند:
ریه ها
قلب
سیستم گردش خون
بیشتر اوقات ، سیانوز علائم یک بیماری جدی است. در ادامه بخوانید تا در مورد انواع سیانوز ، چه عواملی باعث ایجاد این بیماری شوید و چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید.
انواع سیانوز چیست؟
چهار نوع سیانوز وجود دارد:
سیانوز محیطی: اندام شما به دلیل جریان کم یا آسیب دیدگی ، اکسیژن یا جریان خون کافی دریافت نمی کند.
سیانوز مرکزی: اکسیژن کلی در بدن وجود دارد ، غالباً به دلیل پروتئین های غیر طبیعی خون یا وضعیت اکسیژن پایین.
سیانوز مخلوط: ترکیبی از سیانوز محیطی و مرکزی در همان زمان اتفاق می افتد.
آکروسیانوز: این اتفاق در هنگام سرماخوردگی در اطراف دست و پاها اتفاق می افتد و باید بعد از گرم شدن از بین برود.
علل شایع سیانوز چیست؟
سیانوز هنگامی رخ می دهد که اکسیژن خیلی کمی در خون وجود داشته باشد. خون غنی از اکسیژن سرخ است و باعث رنگ طبیعی پوست شما می شود. خون زیر اکسیژن نرم تر است و باعث می شود پوست شما بنفش مایل به آبی به نظر برسد.
سلولیت چیست؟
سلولیت یک عفونت باکتریایی پوستی شایع و بعضا دردناک است. ممکن است ابتدا به صورت یک منطقه قرمز و متورم به نظر برسد که از لمس احساس گرما و لطافت می کند. قرمزی و تورم می تواند به سرعت گسترش یابد.
این بیماری اغلب روی پوست پاهای پایینی تأثیر می گذارد ، اگرچه این عفونت می تواند در هر نقطه از بدن یا صورت شما رخ دهد. سلولیت معمولاً روی سطح پوست شما است اما ممکن است روی بافتهای زیر آن نیز تأثیر بگذارد. این عفونت می تواند به غدد لنفاوی و جریان خون شما گسترش یابد.
اگر سلولیت را درمان نکنید ، می تواند تهدید کننده زندگی باشد. در صورت بروز علائم ، فوراً کمک پزشکی دریافت کنید.
علائم
علائم سلولیت شامل موارد زیر است:
درد و حساسیت در منطقه آسیب دیده
قرمزی یا التهاب پوست شما
پوستی یا بثورات پوستی که به سرعت رشد می کند
پوست محکم ، براق و متورم
احساس گرما در منطقه آسیب دیده
آبسه با چرک
تب
علائم جدی تر سلولیت شامل موارد زیر است:
لرزیدن
لرز
احساس بیماری
خستگی
سرگیجه
سبکی
دردهای عضلانی
پوست گرم
تعریق
علائمی مانند این می تواند به معنی گسترش سلولیت باشد:
خواب آلودگی
بی حالی
تاول
رگه های قرمز
در صورت بروز هر یک از این علائم ، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.
برای پر پشت کردن مژه هایتان از محلول های گیاهی خانگی که خودتان می توانید درست می کنید استفاده کنید.
مژه یکی از زیبایی های انسان به شمار می رود.
امروزه افراد برای زیباتر شدن مژه هایشان به آرایشگاه ها می روند و مژه های مصنوعی می کارند و آن ها را بلند تر جلوه می دهند تا زیباییشان چند برابر شود.
همان طور که می دانید بلند کردن مژه ها با محلول های طبیعی نسبت به کاشت مژه می تواند صدمه ویتانی کمتری را به چشم های شما وارد کند.
در این مقاله محلول هایی را معرفی کرده ایم که به راحتی می توانید در خانه آماده کنید و از آن برای پرپشت شدن مژه هایتان استفاده کنید.
روغن بادام، زیتون و نارگیل را با هم ترکیب کنید.
با استفاده از برس ریمل تمیز به مژه ها بمالید.
از ریشه شروع کنید.
پنج ثانیه نگه دارید.
این کار را پنج تا شش بار قبل از خواب تکرار کنید.
وازلین را به آرامی به مدت دو تا سه دقیقه به مژه ها بمالید.
رطوبت وازلین سبب کاهش پوسته های روی پلک می شود.
وازلین باعث بهبود جریان خون و در نتیجه رشد مژه ها می شود.
ترکیب کپسول ویتامین E و آلوئه ورا یکی از روش هایی است که برای پرپشت شدن مژه ها توصیه می شود.
کپسول ویتامین E و ژل آلوئه ورا را خوب با هم ترکیب کنید.
با گوش پاک کن به مژه ها بمالید.
ویتامین E به رشد و پر حجم شدن مژه ها کمک می کند.
همچنین آلوئه ورا سبب تغذیه مژه ها می شود.
روغن آووکادوو یکی از روغن‌های مغذی پوست و مو می باشد.
این روغن را بیشتر از همه به کسانی توصیه می‌کنیم که پوستی ملتهب در کف سر دارند یا موهای‌شان بیش از اندازه نازک شده است.
روغن آووکادو فرمولاسیون بسیار سبکی دارد و در نتیجه به راحتی جذب موها و پوست کف سر میشود.
اکلیل کوهی یا رزماری یکی از گیاهان دارویی معطر با نفوذ پذیری بالا می باشد.
خواص درمانی رزماری به گونه ای است که در کمتر گیاه دارویی این خواص را می‌توان یافت،
روغن رزماری یک روغن محرک است که بوی نافذ و گرمی‌دارد و بر اعصاب مرکزی اثر مؤثری دارد.
از این گیاه دارویی برای تقویت ابرو و مژه نیز استفاده می شود که در دراز مدت دارای اثری فوق العاده و ماندگار نیز هست.
یادتان باشد تمام روغن‌ها و روشهای ذکر شده را به صورتی استفاده کنیدکه وارد چشم نشوند.
چون با ورود هر جسم خارجی و استریل نشده داخل چشم دچار سوزش، خارش و اشک میشود.
ژل آلوورا
روغن کرچک
روغن ویتامین E
یک بطری پلاستیکی یا شیشه‌ای کوچک
برگ آلوورا را از کنار ببرید و با دست، آن را باز کنید.
سپس به کمک یک قاشق، ژل داخل آن را خارج کنید.
بطری شما به هر اندازه‌ای که باشد، برای این مواد مقیاس اندازه گیری میباشد.
به اندازه‌ی یک چهارم از بطری را با ژل آلوورا پر کنید.
آلوورا برای بلند شدن سریع و افزایش رشد مژه‌ها بسیار موثر است.
یک چهارم اندازه‌ی بطری، روغن کرچک بریزید.
روغن کرچک برای ضخیم و کلفت شدن بافت مو مفید می باشد.
باقی‌مانده‌ی بطری را از روغن ویتامین E پر کنید.
روغن ویتامین E برای افزایش رشد مژه‌ها بسیار کارآمد و موثر میباشد.
سپس به آرامی بطری را تکان دهید تا این مواد به خوبی هم بخورد.
با یک براش ریمل هر شب مقداری از این سرم را به مژه‌ها و ابرویتان بمالید و تا صبح بگذارید بماند.
میتوانید از براش ریمیلی که دیگر از آن استفاده نمی‌کنید، کمک بگیرید.
حتما براش را بشویید و با دستمال تمیز کنید تا اثری از مایع ریمل روی آن باقی نماند.
بعد از یک هفته تا ده روز تاثیر آن را روی بلندی و پرپشت شدن مژه‌ها ببینید.
بقیه مواد را در همان بطری در بسته، در یخچال نگهداری کنید.
با استفاده از این محلول و رساندن مواد مغذی به مژه هایتان بعد از مدتی خواهید دید که مژه هایی بلندتر و ضخیم تر خواهید داشت و دیگر نیازی به اکستنشن مژه پیدا نخواهید کرد.
شستن آرایش چشم ها قبل از خواب می تواند کمک بزرگی به سلامت و رشد مژه ها بکند.
توصیه اخر استفاده از پوست لیمو ترش برای حجم دادن به مژه هایتان می باشد.
شما میتوانید با به کار بردن پوست لیمو ترش نیز به مژه‌هایتان حجم دهید.
پوست لیمو ترش حاوی ویتامین C ، B ، فولیک اسید و دیگر مواد مغذی میباشد که رشد مژه‌ها را تسریع می‌کنند.
همچنین وقتی در روغن زیتون یا روغن کرچک ریخته میشود، می‌تواند به تقویت خواص پاک کنندگی و تقویتی این روغن ها کمک کند.
برای این کار ۱ قاشق غذاخوری پوست لیمو ترش تقریبا خشک را درون یک ظرف دربسته بریزید.
مقدار کافی روغن زیتون و روغن کرچک را درون این ظرف بریزید،
طوری که پوست لیمو درون این روغن ها شناور باشد.
اجازه دهید این مواد به مدت ۲ تا ۳ هفته باقی بمانند.
با استفاده از یک برس ریمل قدیمی و تمیز، این روغن را قبل از خواب به مژه‌هایتان بمالید.
اجازه دهید این روغن تا صبح روی مژه‌هایتان باقی مانده و در هنگام صبح با آب گرم شستشو دهید.
این درمان را هرشب و به مدت چند ماه ادامه دهید تا نتیجه دلخواه به دست آید.
آب برنج دارای اینوسیتول، یک کربوهیدرات است که باعث ترمیم موهای آسیب دیده می شود.
آب برنج همچنین حاوی اسید آمینه است،
اسید آمینه سبب تقویت ریشه های مو، افزایش حجم مو و داشتن موهای براق و صاف می شود.
آب برنج، همان آب نشاسته‌ی حاصل از برنج پخته شده و یا برنج خیس خورده شده می باشد.
تصور بعضی افراد این است که آب برنج موها را صاف و براق می کند و به رشد سریع تر آن نیز کمک می‌کند.
قرن هاست که ن در جنوب شرقی آسیا، چین و ژاپن از آب برنج به عنوان درمانی برای مو استفاده کرده اند.
شستشوی مو با آب برنج یک درمان زیبایی سنتی می باشد که در بسیاری از مناطق آسیا محبوب است.
اکثر مردم آب برنج را به عنوان درمانی موثر برای زیبایی مو می شناسند.
تجربه نشان می دهد که آب برنج می تواند قدرت، بافت و رشد مو را بهبود بخشد.
اما بیشتر شواهد علمی در مورد این درمان بی نتیجه است.
بنابراین تحقیقات بیشتری برای اثبات فواید استفاده از آب برنج مورد نیاز است.
در حالی که فواید آب برنج برای مو اثبات نشده باقی مانده است، می توانید شستشوی موها با استفاده از آب برنج را در خانه امتحان کنید و از خواص احتمالی آن بهره مند شوید.
طبق مطالعات انجام شده آب برنج حاوی اینوسیتول، یک کربوهیدرات است که موهای آسیب دیده را ترمیم می کند.
آب برنج همچنین حاوی اسید آمینه است، که باعث تقویت ریشه های مو، افزایش حجم مو و داشتن موهای براق و صاف می شود.
آب برنج برای موهای شما بی خطر و طبیعی است و هیچ عارضه جانبی ندارد و وضعیت موهای شما را به نحو سالم بهبود می بخشد.
هنگامی که در آشپزخانه برنج دم می کنید، آب حاصل از آن را دور نریزید.
زیرا آب برنج سرشار از مواد مغذی است که هم برای پوست و هم برای مو فواید و فواید بسیار دارند.
صاف شدن موها
نرم شدن موها
افزایش درخشندگی مو
تقویت ریشه ی مو
به رشد بیشتر مو کمک می‌کند
تقویت تارهای مو
تحریک رشد مو
حجم و درخشش بیشتر مو
روش های گوناگونی برای درست کردن آب برنج وجود دارد، از جمله:
سریع‌ترین راه برای درست کردن آب برنج خیساندن است.
برای استفاده از این روش:
یک‌دوم پیمانه برنج خام آماده کنید.
آن را به‌خوبی بشویید.
دو سه پیمانه آب در کاسه‌ای ریخته و برنج را هم در آن بریزید.
حدود ۳۰ دقیقه بگذارید برنج خیس بخورد.
آب برنج را درون کاسهٔ تمیزی صاف کنید.
بعضی از افرادی که آب برنج استفاده می‌کنند، باور دارند آب برنج تخمیرشده، نسبت به آب برنج معمولی، خواص بیشتری دارد.
مطالعات نشان می دهد مخمرها، آنتی‌اکسیدان بیشتری دارند.
آنتی‌اکسیدان‌ها با آسیب به سلولهای مو و پوست مقابله می‌کنند.
به همین دلیل معمولا از مواد تشکیل‌دهنده ی محصولات زیبایی هستند.
برای تخمیر آب برنج، همان مراحل ۱ تا ۴ در روش خیساندن را انجام بدهید.
اما قبل از صاف کردن، بگذارید آب برنج تا ۲ روز در دمای معمول اتاق بماند تا تخمیر شود.
سپس آب برنج را پیش از استفاده در کاسه ی تمیزی صاف کنید.
برای این روش یک‌دوم پیمانه برنج را با دو برابر آبی که معمولا برای پختن برنج استفاده می‌کنید، در ظرفی بریزید.
برنج را در آب جوش بپزید و آب برنج را قبل از استفاده در کاسه ی تمیزی صاف کنید.
موهای خود را مثل همیشه با شامپو بشویید.
از آب گرم برای شستن استفاده کنید.
سپس بلافاصله بعد از شامپو کردن از آب برنج برای شستن موهای خود استفاده کنید.
اگر هر روز موهای خود را نمی شویید یا جنس موهایتان خشک است، بهتر است مرحله شامپو کردن را حذف کنید و مستقیما از آب برنج برای شستشوی روزانه استفاده کنید.
پس از شستشو، موهای خود را با آب برنج خیس کنید.
برای ریختن آب برنج روی موهایتان از یک پیمانه یا بطری اسپری استفاده کنید.
از کف سر تا پایین موهایتان را با آب برنج خیس کنید.
اجازه دهید آب برنج به مدت ۳۰ الی ۲۰ دقیقه روی موهای شما بماند.
این کار کمک می کند که آنزیم های داخل برنج هر تار مو را کاملا پوشش دهد.
سپس آب برنج را از روی موهای خود بشویید.
یک لایه نازک از آنزیم ها هر تار موی شما را پوشش می دهد و کمک می کند که مو آسیب نبیند و شکسته نشود.
این کار از موخوره نیز جلوگیری می کند.
با استفاده از آب سرد، آب برنج را از روی موها بشویید.
موهای خود را به آرامی شانه کرده یا برس بکشید تا گره های آن باز شود.
حالا می توانید به موهای خود مدل بدهید.
شستن موها با آب برنج را به طور منظم به روتین شستشوی موهای خود اضافه کنید.
شستشو با آب برنج را می توانید هر روز، هر چند روز یک بار یا یک بار در هفته انجام دهید.
این زمان می تواند مطابق با نظر شخصی شما و نتایجی که می خواهید به دست آورید تغییر کند.
خانم‌ها علاقه ی زیادی به ایجاد تغییر و تنوع در ظاهر خود دارند.
یکی از این کارها دکلره کردن مو برای داشتن رنگ مویی جدید و روشن است.
اگر قصد دکلره کردن موهای خود را دارید، باید قبل و بعد از آن اقداماتی برای تقویت موهایتان و همچنین تداوم زیبایی رنگ مویتان انجام دهید.
دکلره مو به همان اندازه که موجب زیبایی موهایتان می شود به مراقبت نیاز دارد.
در این مقاله ما به طور تخصصی به اقدامات مراقبتی قبل و بعد از دکلره می پردازیم.
اگر می خواهید بعد از رنگ، مو ها سالم باقی بماند باید قبل از رنگ کردن آماده سازی را شروع کنید.
ابتدا از مغذی بودن و رطوبت مو اطمینان حاصل کنید.
اگر موهای آسیب دیده‌ای دارید، بهتر است فکر دکلره کردن را از سرتان بیرون کنید.
اما اگر با این وجود تصمیمتان را برای دکلره گرفته‌اید، حداقل قبل از درمان کامل و تقویت موهایتان، موهایتان را دکلره نکنید.
اگر موهای ضعیف و نازکی دارید میتوانید با روغن‌های طبیعی آن را تقویت کنید.
زیرا روغن‌های طبیعی گیاهی دارای مواد مغذی، ویتامین‌ها، اسیدهای چرب و املاح هستند.
درنتیجه می‌توانند قسمت زیادی از نیازهای موهای شما را برطرف کنند.
این روغن‌ها هم در تقویت پیاز و ریشه مو و هم ساقه مو موثر می باشند.
از روغن‌های طبیعی مفید برای تقویت مو می توان به روغن کرچک، روغن رزماری، روغن نارگیل، روغن بادام، روغن آووکادو و. اشاره کرد.
بهتر است استفاده از این روغن‌های طبیعی را از ماه‌ها قبل شروع کنید.
بهترین روش و زمان استفاده از روغن ها، پیچیدن موهای آغشته به روغن طبیعی در کلاه برای حداقل 30 دقیقه و قبل از رفتن به حمام است.
برای دریافت نتیجه ی مثبت حداقل یک بار در هفته این کار را تکرار کنید.
بعد از دکلره و رنگ کردن موهای خود، حداقل دو روز منتظر بمانید.
این کار سبب ثابت ماندن رنگ مو می شود.
همچنین چربی مو قبل از رنگ کردن مثل یک لایه محافظتی ریشه مو عمل و از آسیب مو جلوگیری می کند.
به دلیل این که موهای شما در این شرایط بسیار آسیب‌پذیر و حساس هستند، سعی کنید بعد از دکلره کمتر از سشوار، اتوهای مو، بابلیس و دیگر وسایل حرارتی استفاده کنید.
با این کار به موها آسیب کمتری وارد شود و رنگ آنها نیز درخشش و زیبایی خود را از دست نمی دهد.
در صورتی هم که گاهی اوقات مجبور به استفاده از این وسایل شدید حتما قبل از آن از مواد محافظ مو در برابر حرارت که به گونه‌های مختلفی مثل سرم، اسپری، کرم مو و در بازار موجود می باشد استفاده کنید.
از شامپوهای دارای آمونیاک استفاده نکنید.
همچنین میتوانید شامپوهای تثبیت‌کننده رنگ مو را برای حفظ رنگ مو و عدم تغییر آن استفاده کنید.
محصولات مراقبتی مانند ماسک مو استفاده کنید.
اکر این ماسک مو طبیعی باشد قطعا نقش مهم تری در مراقبت و و محافظت از رنگ موهای شما خواهد داشت.
تا جایی که می توانید موهای خود را از آفتاب دور نگه دارید و آنها در معرض آفتاب قرار نگیرند.
چون که موهای شما با دکلره خشک و آسیب پذیر شده و نور خورشید اثرات مضرر و مخربی می‌تواند بر روی موهایتان بگذارد.
پس از گذشت مدت زمانی از دکلره کردن موهایتان و وقتی که موهای شما رشد کرد، مقدار کمی از پایین موهای خود را کوتاه کرده تا موهایتان در برابر آسیب هایی همچون موخوره و مانند آن در امان بماند.
یکی از راه های ماندگاری بالای رنگ و سالم ماندن مو، شستشوی کمتر آن ها می باشد.
اگر موهای خود را ۳ یا ۴ بار در هفته می شویید آن را به ۲ تا ۳ بار در هفته برسانید.
زیرا روغن های تولید شده توسط پوست سر که سبب تغذیه مو می شود حفظ شوند.
شستن موها با آب گرم باعث می شود که پوشش خارجی مو در قسمت بیرونی زیاد شود و سبب آسیب پذیری و ریزش آن می شود.
راه موثر جلوگیری از این مشکل شستشوی همیشگی موها با آب سرد است.
اگر شما نمی توانیدبا آب سرد دوش بگیرید موهای خود را پس از حمام با آب سرد بشویید.
با دکلره کردن مو، رطوبت آن کاهش می یابد و خشک میشود.
پس با استفاده مرتب و منظم از آبرسان و مرطوب کننده مو، رطوبت موهایتان را تامین کنید.
از دیگر فواید استفاده از مرطوب کننده‌ها محافظت مو در برابر حرارت و نور خورشید است.
مرطوب کننده‌ها حاوی سیلی هایی هستند که با ایجاد یک لایه ی محافظ روی ساقه ی مو آسیب های ناشی از پرتوهای خورشید را به حداقل می رسانند.
همچنین موها را از آسیب های حرارتی محافظت می کنند.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنید
بردن
پوستی خارش که به آن خارش نیز گفته می شود ، یک بیماری شایع است که باعث می شود شما بخواهید خود را خراشیده کنید تا مقداری از خارش را تسکین دهید. بسیاری از موارد پوستی خارش به خودی خود و بدون درمان از بین می روند.
بیشتر آنها به دلیل نوعی سوزش پوستی ایجاد می شوند. برای این نوع ، ممکن است متوجه بثورات ، برآمدگی ها یا نوع دیگری از تحریکات قابل مشاهده در پوست شوید.
با این وجود ، در بعضی موارد پوستی خارش دار بدون وجود علائم قابل مشاهده است.
دلایل خارش پوست بدون تحریک قابل مشاهده ، گاهی اوقات شناسایی آنها دشوارتر است و ممکن است نشانه ای از ارگان زمینه ای ، عصبی یا سلامت روانی باشد که به درمان نیاز دارد.
در اینجا 11 علت احتمالی خارش پوست بدون بثور ذکر شده است.
1. پوست خشک
خشکی پوست یکی از دلایل عمده خارش پوست بدون بثورات است.
در بیشتر موارد ، خشکی پوست خفیف است. این می تواند ناشی از شرایط محیطی مانند رطوبت کم و هوای گرم یا سرد باشد و روش هایی که می تواند باعث کاهش رطوبت در پوست شود مانند حمام کردن در آب گرم.
در این موارد ، پوست خارش دار را می توان با استفاده منظم از یک مرطوب کننده و یک مرطوب کننده در مواقع خشک تر سال درمان و از آن جلوگیری کرد. همچنین ، از استفاده از صابونها یا پاک کننده های قوی که می توانند پوست شما را بیشتر خشک کنند ، خودداری کنید.
علل موارد شدیدتر خشکی پوست اغلب ژنتیکی است و باید توسط متخصص پوست درمان شود.
با افزایش سن پوست خشک شایع تر است. این بیماری همچنین با برخی شرایط پوستی مانند اگزما ایجاد می شود.
2. داروها
بسیاری از انواع داروها بدون همراه داشتن بثور باعث ایجاد خارش در بعضی از قسمتهای بدن می شوند.
درمان خارش معمولاً شامل متوقف کردن مصرف دارو و جایگزین کردن آن با چیز دیگر و یا امتحان کردن دوز کمتر است.
رنگ آمیزی موهای DIY در خانه فواید زیادی دارد. اما یکی از چالش های رنگ آمیزی مو این است که اگر دقت نکنید ، رنگ می تواند پیشانی ، گردن یا دستان شما را لکه دار کند. همچنین پاک کردن آن لکه ها از پوست شما دشوار است.
ما توضیح خواهیم داد که چگونه با خیال راحت لکه های رنگ مو را از روی پوست خود پاک کنید و نکاتی را برای جلوگیری از لکه دار شدن پوست دفعه بعد که موهایتان را در خانه رنگ آمیزی می کنید به اشتراک بگذارید.
چگونه رنگ مو را از خط مو و صورت جدا کنیم
رنگ مو می تواند در امتداد خط و صورت شما رنگی که رنگ آن اعمال شده بود ، لکه دار شود. از آنجا که پوست صورت می تواند از پوست دیگری در بدن شما حساس تر باشد ، می خواهید از تمیز کننده های خشن یا بسیار ساینده در این منطقه جلوگیری کنید.
1. صابون و آب
اولین دفاع شما هنگام مشاهده رنگ مو روی پوست باید استفاده از صابون و آب گرم باشد تا سعی کنید آن را از بین ببرید.
اگر قبل از خشک شدن یا کمی بعد از استفاده از رنگ شروع به پاک کردن رنگ کردید ، ممکن است برای از بین بردن آن کافی باشد. اگر اینگونه نباشد ، یا اگر پوست شما را رنگ آمیزی کرده باشد ، ممکن است لازم باشد یکی از روشهای اضافی زیر را امتحان کنید.
همچنین برای از بین بردن مواد
دکلره و رنگ مو بر روی پوست خود میتوانید از لیف هم استفاده نمایید .
2. روغن زیتون
روغن زیتون یک پاک کننده طبیعی است که ممکن است به از بین بردن لکه ها از پوست شما کمک کند. این ممکن است برای افرادی که دارای پوست حساس هستند گزینه خاصی باشد ، اما هرکسی می تواند آن را امتحان کند.
برای استفاده ، مقدار کمی روغن زیتون را روی یک توپ پنبه بریزید ، یا از انگشت خود استفاده کنید و آن را به آرامی در قسمت لکه دار پوست خود بمالید. تا 8 ساعت آن را بگذارید.
اگر می خواهید با آن بخوابید ، ممکن است بخواهید آن را با باند یا پلاستیک بپوشانید ، بنابراین هیچ چیزی لکه دار نمی شود.
پوسته پوسته شدن چیست؟
پوسته پوسته شدن پوست از بین رفتن لایه بیرونی اپیدرم در پوسته های بزرگ و در مقیاس است. پوست خشک و ترک خورده به نظر می رسد ، گرچه خشکی پوست همیشه مقصر نیست. پوسته پوسته شدن پوست نیز گفته می شود:
پوسته پوسته شدن پوست ممکن است فرد را به خود آگاهی دهد ، خصوصاً اگر روی دست ، پا ، صورت یا سایر نواحی قابل مشاهده باشد. مقیاس ها می توانند خارش و قرمز شوند و این شرایط می تواند بر کیفیت زندگی آنها تأثیر بگذارد.
شرایطی که باعث پوسته پوسته شدن پوست می شوند ، با تصاویر
بسیاری از شرایط مختلف می تواند باعث پوسته پوسته شدن پوست شود. در اینجا 16 دلیل احتمالی آورده شده است.
کراتوز اکتینیک
به طور معمول کمتر از 2 سانتی متر ، یا در مورد اندازه یک پاک کن مداد
لکه های پوستی ضخیم ، پوسته پوسته یا پوسته پوسته
در قسمت هایی از بدن که در معرض آفتاب زیادی قرار دارد (دست ، بازو ، صورت ، پوست سر و گردن) ظاهر می شود
معمولاً به رنگ صورتی است اما می تواند یک پایه قهوه ای ، برنزه یا خاکستری داشته باشد
مقاله کامل در مورد کراتوز اکتینیک را بخوانید.
همه چیز که باید درباره سرخک ها بدانید
سرخک یا همان روبولا یک عفونت ویروسی است که در سیستم تنفسی شروع می شود. با وجود در دسترس بودن واکسن ایمن و مؤثر ، هنوز هم یک علت مهم مرگ در سراسر جهان است.
به گفته منبع معتبر سازمان بهداشت جهانی (WHO) ، در سال 2017 حدود 110،000 مرگ و میر جهانی مربوط به سرخک بوده است که بیشتر آنها در کودکان زیر 5 سال است. مواردی از سرخچه نیز در ایالات متحده در سالهای اخیر رو به افزایش است.
علائم سرخک
علائم سرخک معمولاً در طی 10 تا 12 روز از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر می شود. آنها شامل موارد زیر هستند:
سرفه کردن
تب
آبریزش بینی
چشم های قرمز
گلو درد
لکه های سفید داخل دهان
بثورات پوستی گسترده یک علامت کلاسیک سرخک است. این بثورات می تواند تا 7 روز ادامه داشته باشد و عموماً طی 14 روز از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر می شود. معمولاً روی سر ایجاد می شود و به آرامی در قسمت های دیگر بدن پخش می شود.
علل سرخک
سرخک در اثر ابتلا به ویروس از خانواده پارامیکسوویروس ایجاد می شود. ویروس ها میکروب های انگلی ریز هستند. پس از آلوده شدن ، ویروس به سلولهای میزبان حمله می کند و از اجزای سلولی برای تکمیل چرخه زندگی خود استفاده می کند.
ویروس سرخک ابتدا دستگاه تنفسی را آلوده می کند. با این وجود ، سرانجام از طریق جریان خون به سایر قسمتهای بدن نیز سرایت می کند.
سرخک فقط در انسان و نه در حیوانات دیگر وجود دارد. انواع ژنتیکی سرخک شناخته شده 24Trusted وجود دارد ، گرچه در حال حاضر فقط 6 نفر در گردش هستند.
سرخک می تواند از طریق قطرات تنفسی و ذرات آئروسل کوچک در هوا پخش شود. فرد آلوده می تواند ویروس را در هنگام سرفه یا عطسه به هوا آزاد کند.
این ذرات تنفسی همچنین می توانند بر روی اشیاء و سطوح مستقر شوند. اگر با یک شیء آلوده مانند یک درب درب تماس پیدا کنید ، می توانید آلوده شوید و سپس صورت ، بینی یا دهان خود را لمس کنید.
ویروس سرخک می تواند بیش از آنچه فکر می کنید در خارج از بدن زندگی کند. در حقیقت ، می تواند تا دو ساعت در منبع آلوده یا در هوا باقی بماند.
سرخک بسیار مسری است. این بدان معناست که عفونت بسیار ساده از فرد به شخص دیگر گسترش می یابد.
یک فرد مستعد که در معرض ویروس سرخک است 90 درصد احتمال ابتلا به آن را دارد. علاوه بر این ، یک فرد آلوده می تواند ویروس را در هر مکانی بین 9 تا 18 فرد مستعد گسترش دهد.
شخصی که مبتلا به سرخک است می تواند ویروس را به دیگران منتقل کند قبل از این که حتی بداند که مبتلا به آن است. یک فرد آلوده به مدت چهار روز قبل از ظاهر شدن بثور مشخصه مسری است. بعد از ظاهر شدن بثورات ، آنها هنوز 4 روز دیگر مسری هستند.
عامل اصلی خطر ابتلا به سرخک واکسینه نشده است. علاوه بر این ، برخی از گروه ها در معرض خطر بیشتری برای ایجاد عوارض ناشی از عفونت سرخک هستند ، از جمله کودکان خردسال ، افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف و ن باردار.
تشخیص سرخک
اگر گمان می کنید سرخک دارید یا در معرض ابتلا به فرد مبتلا به سرخک هستید ، سریعاً با پزشک خود تماس بگیرید. آنها می توانند شما را ارزیابی کنند و شما را به کجا راهنمایی کنند تا مشخص شود که آیا شما عفونت دارید یا خیر.
پزشکان می توانند با بررسی بثورات پوستی و بررسی علائم مشخصه بیماری مانند لکه های سفید در دهان ، تب ، سرفه و گلو درد ، سرخک را تأیید کنند.
اگر آنها مشکوک باشند که شما بر اساس تاریخچه و مشاهده خود ممکن است سرخک داشته باشید ، پزشک شما آزمایش خون را برای بررسی ویروس سرخک سفارش می دهد.
درمان سرخک
هیچ درمانی خاص برای سرخک وجود ندارد. برخلاف عفونت های باکتریایی ، عفونت های ویروسی به آنتی بیوتیک ها حساس نیستند. این ویروس و علائم به طور معمول در حدود دو یا سه هفته از بین می روند.
برخی از مداخلات برای افرادی که احتمالاً در معرض ویروس هستند ، در دسترس است. این موارد می تواند به جلوگیری از عفونت یا کاهش شدت آن کمک کند. آنها شامل موارد زیر هستند:
واکسن سرخک ، طی 72 ساعت از قرار گرفتن در معرض
دوز پروتئینهای ایمنی به نام ایمونوگلوبولین ، در طی شش روز از قرار گرفتن در معرض
پزشک ممکن است موارد زیر را برای کمک به بهبودی شما توصیه کند:
استامینوفن (تیلنول) یا ایبوپروفن (Advil) برای کاهش تب
استراحت کنید تا به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک کنید
مایعات فراوان
مرطوب کننده برای سهولت در سرفه و گلو درد
مکمل های ویتامین A
تصاویر
هشدار
شامل تصاویر گرافیکی
سرخک در بزرگسالان
اگرچه این بیماری اغلب با بیماری کودکی همراه است ، بزرگسالان نیز می توانند سرخک دریافت کنند. افرادی که واکسینه نشده اند در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند.
به طور کلی پذیرفته شده است که بزرگسالان متولد شده در طول یا قبل از سال 1957 به طور طبیعی در مقابل سرخک مصون هستند. این امر به این دلیل است که واکسن برای اولین بار در سال 1963 مجوز گرفت.
با توجه به منبع قابل اعتماد مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) ، عوارض جدی نه تنها در کودکان خردسال بلکه در بزرگسالان بالای 20 سال نیز دیده می شود.
اگر شما یک فرد بالغ هستید که واکسینه نکرده اید یا از وضعیت واکسیناسیون آنها اطمینان ندارید ، برای دریافت واکسیناسیون باید به پزشک مراجعه کنید. حداقل یک دوز واکسن برای بزرگسالان واکسینه نشده توصیه می شود.
سرخک در نوزادان
واکسن سرخک تا سن حداقل 12 ماهگی به کودکان داده نمی شود. قبل از دریافت اولین دوز واکسن ، زمانی است که در برابر ویروس سرخک آسیب پذیر هستند.
نوزادان از طریق مصونیت منفعل ، که از مادر به کودک از طریق جفت و در هنگام شیردهی ، از سرخک محافظت می کنند ، دریافت می کنند.
با این حال ، SourceTrusted Source نشان داده است که این مصونیت در مدت زمان بیش از 2.5 ماه پس از تولد از بین می رود یا زمان شیردهی قطع می شود.
کودکان زیر 5 سال به دلیل سرخک به احتمال زیاد عوارض دارند. این موارد می تواند مواردی مانند پنومونی ، آنسفالیت و عفونت گوش را شامل شود که می تواند منجر به کم شنوایی شود.
پیشگیری از سرخک
چند روش برای جلوگیری از ابتلا به بیماری سرخک وجود دارد.
واکسیناسیون
واکسیناسیون بهترین راه برای جلوگیری از سرخک است. دو دوز واکسن سرخک 97 درصد از منبع معتبر برای جلوگیری از عفونت سرخک است.
دو واکسن در دسترس است - واکسن MMR و واکسن MMRV. واکسن MMR یک واکسن سه به یک است که می تواند شما را از سرخک ، اوریون و سرخچه محافظت کند. واکسن MMRV در برابر عفونت های مشابه با واکسن MMR محافظت می کند و همچنین شامل محافظت در برابر آبله مرغان است.
کودکان می توانند اولین واکسیناسیون خود را در 12 ماه یا زودتر از مسافرت بین المللی دریافت کنند و دوز دوم آنها بین سنین 4 تا 6 سالگی باشد. بزرگسالانی که هرگز ایمن سازی دریافت نکرده اند می توانند از پزشک خود درخواست واکسن کنند.
برخی از گروه ها نباید واکسیناسیون علیه سرخک دریافت کنند. این گروه ها شامل موارد زیر هستند:
افرادی که نسبت به واکسن سرخک یا اجزای آن واکنشی جدی در برابر زندگی نشان داده اند
ن حامله
افراد دارای مصونیت ایمنی ، که شامل افراد مبتلا به HIV یا ایدز ، افرادی که تحت درمان سرطان قرار دارند یا افرادی که داروهای سیستم ایمنی را سرکوب می کنند
عوارض جانبی واکسیناسیون معمولاً خفیف است و طی چند روز از بین می رود. آنها می توانند مواردی مانند تب و بثورات خفیف را شامل شوند. در موارد نادر ، واکسن با تعداد کم پلاکت یا تشنج مرتبط بوده است. بیشتر کودکان و بزرگسالانی که واکسن سرخک دریافت می کنند عوارض جانبی ندارند.
برخی معتقدند که واکسن سرخک می تواند باعث ایجاد اوتیسم در کودکان شود. در نتیجه ، سالهاست که مطالعه‌ی شدیدی به این موضوع اختصاص داده شده است. این تحقیق نشان داد که هیچ منبع پیوندی معتبر بین واکسن و اوتیسم وجود ندارد.
واکسیناسیون فقط برای محافظت از شما و خانواده تان مهم نیست. همچنین برای محافظت از افرادی که واکسینه نمی شوند نیز مهم است. وقتی تعداد بیشتری از افراد علیه یک بیماری واکسینه می شوند ، کمتر احتمال دارد که در میان جمعیت گردش کند. این به مصونیت گله گفته می شود.
برای دستیابی به مصونیت گله در برابر سرخک ، باید تقریباً 96٪ منبع معتبر جمعیت واکسینه شوند.
سایر روش های پیشگیری
همه نمی توانند واکسیناسیون سرخک را دریافت کنند. اما روش های دیگری نیز وجود دارد که می توانید در جلوگیری از شیوع سرخک کمک کنید.
اگر مستعد ابتلا به عفونت هستید:
بهداشت خوب دست را تمرین کنید. دستان خود را قبل از غذا ، بعد از استفاده از حمام و قبل از لمس صورت ، دهان و بینی خود بشویید.
موارد شخصی را با افرادی که مریض هستند به اشتراک نگذارید. این موارد می تواند مواردی مانند خوردن ظروف ، نوشیدن لیوان و مسواک را شامل شود.
از تماس با افرادی که مریض هستند خودداری کنید
اگر مبتلا به سرخک هستید:
تا زمانی که مسری نباشید از محل کار یا مدرسه و سایر مکانهای عمومی در خانه بمانید. این چهار روز پس از اولین بثورات سرخک است.
از تماس با افرادی که ممکن است در برابر عفونت آسیب پذیر باشند ، جلوگیری کنید ، مانند کودکانی که خیلی جوان برای واکسیناسیون و افراد مصون هستند.
در صورت نیاز به سرفه یا عطسه ، بینی و دهان خود را بپوشانید. همه بافتهای مورد استفاده را فوراً دور ریخت. اگر بافت در دسترس ندارید ، به کلاهک آرنج خود بزنید ، نه به دست خود.
حتماً مرتباً دستان خود را بشویید و از سطوح یا اشیایی که مرتباً لمس می کنید ضد عفونی شوید.
درباره این سایت